Valsesia, december 2014

Normaalgezien zou deze post moeten beginnen met “Het is weer de tijd van het jaar om een weekje op sneeuwschoenen rond te lopen”, maar het weer heeft er een ietsiepietsie anders over beslist… Ik had een ‘sneeuwschoenvakantie’ geboekt, maar er was door het warme weer niet echt veel sneeuw te vinden. En zeker geen verse, lekker zachte sneeuw… Dus werd ’t een wandelvakantie, met soms 800 meter klimmen om daarna een uurtje en 200 hoogtemeters in de sneeuw te kunnen vertoeven… Ach ja, voor de rest was ’t wel een leuke week hoor. :-)

En voor ’te geval je nog nooit van ‘Valsesia’ hebt gehoord, je bent niet de enigste. Ik had er zelf ook nog nooit van gehoord en dat blijkt volgens de gids inderdaad het probleem te zijn: onbekend is onbemind. Het is vooral een ruw gebied, met heel wat bergdorpen waar nauwelijks nog mensen wonen. Dorpen waar vroeger honderden mensen woonden, zijn nu bijna compleet uitgestorven. Een van de gehuchten in de buurt was een tijd geleden zelfs gratis te verkrijgen… Maar de kosten om bouwmateriaal tot daar te krijgen en ’t op te knappen, zijn gewoon vreselijk hoog, waardoor er niemand in geïnteresseerd was. In alle dorpen stonden trouwens heel wat kapelletjes en kerken met prachtige fresco’s. En om Valsesia toch even te situeren: aan het einde van de hoofdvallei heb je een prachtig zicht op de zuidkant van het Monte Rosa-massief.

Een interessant gegeven is ook dat het ‘bergvolk’ dat er vroeger woonde (de Walsers) veel belang hechtten aan onderwijs en dus alfabetisme, terwijl er lager in de vallei heel veel analfabetisme was. En dat was te zien in de ‘Sacro Monte’ van Varallo: daar werden bijbelse verhalen uitgebeeld met uitgebreide en mooie beeldengroepen, om zo de mensen toch de verhalen van de bijbel bij te brengen.

En als je niet genoeg krijgt van het twintigtal foto’s hierboven, of als je er bij was, op deze pagina staan er nog veel meer, o.a. van die Sacro Monte.

Eddy

 

Geef een reactie

Close Menu